 Dagboek van
de
pastoor:
de vierde dag |
|
|
Dag beste mensen,
Hier het vierde bericht vanuit Toronto. Dit vierde berichtje type ik aan het einde van een picnic op White Meadows. We kunnen hier de eenvoud leren van gastvrijheid en een ongecompliceerd samenzijn. Gewoon een vrij heuvelgebied waar je met een kleine driehonderd mensen naar toe kan. Een grote eetzaal en iedereen brengt iets mee, elk gastgezin neemt iets mee voor acht personen. Wonderwel is dat verdelen het grootste deel van de organisatie. Niemand controleert het of vraagt wat een ander precies meebrengt. Maar er komt altijd genoeg van alles, voor iedereen. Daarom noemen ze het Potluck. Daarna is het gewoon een gezellig samenzijn, eten met de gastgezinnen, met jongeren en kleine kinderen die zijn meegekomen, de zon begint te dalen, het is nu 19.21 uur, een paar moeders zitten met een slapende baby op hun arm, jongeren spelen badminton en andere groepsspellen of zitten gewoon wat te praten. Pastoor Huub Flohr speelt op zijn gitaar en een van origine Italiaanse Canadees zingt zijn vaderlandse evergreens. Het is een eind van een mooie dag, niet alleen vanwege de zon, maar ook om de sfeer gedurende de dag. We begonnen met een typisch Canadees ontbijt; pannenkoeken, met bacon, boter en Maple sirop. Dat laatste kende ik nog niet, het wordt uit het sap van de Esdoorn gewonnen, één fles uit veertig liter sap. Het doet denken aan dunne rietsuikerstroop, maar dan toch wat anders van smaak. Om 11.00 uur vierden we met de parochie de Eucharistie. Bisschop de Jong ging voor, de liederen waren deels Nederlands, deels Engels. Aan het einde werd Ilona, de contactvrouw in de parochie die de organisatie grotendeels draagt, bedankt met een kaars en een kleine performance. Die werd gedaan door een groepje onder leiding van pastoor Flohr, het zijn neven en een nichtje van hem. Het was heel aardig door de afwisseling, aangezien ieder zijn eigen stukje had gemaakt dat samen een medley vormde over zout en licht, dat het thema van de wereldjongerendagen is. Na de mis was er een lunch die uitliep op een catechese door bisschop de Jong. Deze was opgebouwd rond eigen ervaringen van drie jongeren. Zij gaven hun visie op roeping, de richting die hun leven had gekregen, maar waarin God op een of andere manier wel een rol had gespeeld. Het was ongedwongen en uit het leven gegrepen. Bisschop de Jong combineerde deze verhalen op zijn eigen vindingrijke wijze. Daar op aansluitend werd in deelgroepjes doorgepraat, zoals ik ook vanuit de Alpha cursus ken. Dan merk je hoe jongeren, ieder voor zich, daar op verschillende manieren mee bezig zijn. De een redelijk bewust, een keuze voor het onderwijs. Een ander zegt:'ik zie het wel', en denkt dat als je doet wat je fijn vindt, dat het dan ook wel goed komt. Het was ook goed voor de groepsbinding, zo leerden we elkaar wat beter kennen. Om 15.15 uur vertrok iedereen ongeveer met de gastgezinnen naar White Meadows, om daar gewoon heel ontspannen de dag af te sluiten. Morgen zullen we hier vertrekken en gaan we op weg naar Toronto. Dan is het afgelopen met de luxe van een goed bed met badkamer en maaltijden waarbij de gastgevers zich inspannen om het je helemaal naar de zin te maken. Morgen begint het grote bivakkeren, waarschijnlijk heb ik dan geen locatie-verantwoordelijkheid meer, zodat ik me wat meer op mijn groepje kan richten. Langzaamaan zie ik gezinnen vertrekken, met jongeren die met hen mee naar huis gaan. Ik probeer de mail weer te verzenden en eventueel nog wat urgente mail te lezen. Alle goeds toegewenst door: Father Michael Met medegroeten van Moni Zahn en Paul Bergmans (en ongevraagd waarschijnlijk ook van alle anderen).
|